”Ik hou van mensen”
door Lieske Benamu
Vandaag ga ik op bezoek bij Logeerhuis de Buren bestemd voor mensen die na een ziekenhuisopname niet naar huis kunnen omdat ze niet over familie of vrienden beschikken die voor hen kunnen zorgen. Maar het logeerhuis biedt ook respijtzorg. Mantelzorgers die een adempauze nodig hebben of die tijdelijk niet in staat zijn voor hun dierbare te zorgen kunnen de zorg enkele weken aan de toegewijde vrijwilligers van het logeerhuis overdragen.
Het Logeerhuis ligt in Katendrecht, is gelegen in een appartementencomplex. Er zijn 13 aparte slaapkamers voor de gasten en 3 gedeelde woonkamers naast nog wat kantoorruimte en een mooie keuken. Het logeerhuis wordt geheel gerund door vrijwilligers onder leiding van 2 coördinatoren.
Cupcakes en eitjes op de zondagochtend
Bij binnenkomst wordt ik ontvangen door mevrouw Reyngoud, vrijwilliger bij het logeerhuis. Een leuke, vlotte en hartelijke vrouw. Ze is net klaar met haar dienst als gastvrouw en laat me de keuken zien en het prachtige uitzicht over het water. Het ruikt er heerlijk, er worden cupcakes gebakken, een activiteit met en voor de gasten in het logeerhuis.
In een van de huiskamers vertelt ze me, onder het genot van een kopje thee, enthousiast over haar vrijwilligerswerk in het logeerhuis. Als gastvrouw verzorgt ze de kamers van de gasten, maakt bedden op en verzorgt het ontbijt. Ze smeert boterhammen, kookt en bakt eitjes op de zondagochtend en zorgt voor koffie en thee. Voor het avondeten komt er een andere vrijwilliger die samen met de gasten, die dat kunnen, een maaltijd verzorgt. Weer andere vrijwilligers maken schoon en er is een vrijwilliger die s nachts blijft slapen in het huis.
“Jij zorgt toch graag voor mensen?”
Op mijn vraag hoe ze hiertoe gekomen is antwoordt mevrouw Reyngoud: “Ik hou van mensen”. “Op een dag sprak ik mijn buurman Ralph die een café heeft waar ik boven woon. Ik had hem verteld dat ik een brief had gekregen van de gemeente dat ik vrijwilligerswerk moest gaan doen”. “Jij zorgt toch graag voor mensen”, zei hij. “Er was hier net een gast van dat logeerhuis hier aan de overkant. Dat huis wordt gerund door vrijwilligers, is dat niks voor jou?” “Nou toen ben ik meteen gaan kijken” zegt ze. “En het klikte gelijk met de coördinatoren. Ik kwam daar op een vrijdag en ze vroegen of ik meteen diezelfde zondag al kon beginnen. Ik ben 2 keer meegelopen met een andere vrijwilliger en daarna kon ik het zelfstandig.” Drie ochtenden per week van 08:00 tot 12:30 is ze in het logeerhuis aan de slag, 9 maanden inmiddels alweer.
“Hij houdt er zo van om langs het water te lopen”
Als ik vraag wat het haar brengt dit vrijwilligerswerk, zegt ze uit de grond van haar hart: “Voldoening”.
“De gasten zijn blij als ik kom; ”oh schat je bent er weer ” zeggen ze dan. Dat vind ik fijn, daar wordt ik blij van. Het is ook heerlijk om te horen dat er iemand naar me gevraagd heeft.” Ondanks de vaak drukke werkzaamheden in het huis is er altijd wel tijd voor het maken van een praatje met de gasten. “Je bent er niet alleen voor het smeren van boterhammen maar ook voor een luisterend oor, een goed gesprek of een geintje”.
“Je raakt soms echt gehecht aan de mensen”
Daarom neemt ze ook de tijd, om buiten haar diensten in het logeerhuis om, af en toe een wandelingetje te maken met een van de oudere gasten: ”Hij houdt er zo van om langs het water te lopen maar durft niet alleen. Dan bel ik vanuit huis op om aan hem te laten vragen of hij wil wandelen en dan hoor ik hem roepen” jaa, jaaa graag!!!!”. “Als ik hem dan ga ophalen staat hij in de gang op me te wachten met zijn rollator.”
Geduld en improviseren
“Om hier als vrijwilliger te werken moet je vooral veel geduld hebben”, vindt mevrouw Reyngoud. “En je moet ervan houden voor mensen te zorgen, naar ze te luisteren en er voor ze te zijn. Maar je moet ook zelfstandig kunnen werken want het is vaak druk en je moet ook wel eens improviseren. Maar dat is niet erg, ik doe het graag en de gasten moeten zich tenslotte thuis voelen hier.”
“Laat de mensen vooral hiernaartoe komen om te kijken hoe het hier is”
Nu is het bekend dat de mantelzorger en degene voor wie hij zorgt, het allebei heel moeilijk vinden om iemand anders de zorg te laten overnemen. Ik vraag mij dan ook af hoe de vrijwilligers bij Logeerhuis de Buren er toch voor zorgen dat mantelzorgers de zorg voor hun naasten aan hen durven overdragen? “En hoe krijg je het dan voor elkaar dat degene waarvoor gezorgd wordt, ook echt naar het logeerhuis wil komen om door jullie verzorgd te worden”, vraag ik.
“We proberen hier hun vertrouwen te winnen” zegt mevrouw Reyngoud. “We proberen ze hier gerust te stellen zodat de mantelzorger de zorg uit handen durft te geven en degene die zorg nodig heeft ook echt hiernaartoe durft te komen. Er is altijd een uitgebreide intake met een coördinator waarin alles wordt uitgelegd en besproken, ook alle bijzonderheden en wensen. We proberen zoveel mogelijk rekening te houden met de wensen van de gasten en hun mantelzorgers. En men mag ook vooraf natuurlijk eerst eens komen kijken. Laat mensen vooral hiernaartoe komen om te kijken hoe het hier is, het huis bekijken en de kamers, kennismaken met de vrijwilligers, de sfeer proeven.”
Tot slot wil mevrouw Reyngoud nog graag kwijt dat de gasten van het logeerhuis heel tevreden zijn over de zorg die ze krijgen en dat ze bij Logeerhuis de Buren altijd nog meer vrijwilligers kunnen gebruiken.
Kijk op de website van Logeerhuis de Buren voor meer informatie en de vrijwilligersvacatures.
